Van Estes Park naar Casper

Van EP richting Loveland (mooie naam!) rijden we door een soort kloof tussen hoge rode rotsen. Naast ons stroomt een riviertje. Er staan kleurige houten huisjes aan in alle maten. Langzaam verandert het landschap. Ons zicht reikt steeds verder, de rotsen verdwijnen en maken plaats voor uitgestrekte groene velden die licht glooien en waarin herten grazen. De meeste herten staan achter het hek en sommige struinen over de weg. We zien gelukkig geen roadkill hert, wel kleine eekhoorns, een hond en een aantal niet meer te herkennen vachtjes. Jon van Garfield zou zeggen: "Het zou beter te herkennen zijn als het niet zo dom was overgestoken."

De harde wind blaast onze camper steeds naar rechts. Spierballentraining voor de chauffeurs! De eindeloze vlaktes tussen Medicine Bow en Casper geven de wind ook vrij spel. Windmolens doen het hier goed en staan volop in het landschap (of zijn nog in aanbouw). Voor wie is al die stroom vragen we ons af, huizen staan hier amper. Wel brengt de wind ons verkoeling want de zon brandt genadeloos op het dak van onze rv. Het is ook ruim 90 graden (Fahrenheit).

De camping in Casper (fort Casper) is bijzonder. Een grote grindvlakte met rijen rv's. Het lijkt meer een parkeerplaats of showroom. Wel kijken we uit op de heuvels en kunnen we voor het eerst deze reis buiten zitten. De wijn smaakt dan toch net iets beter!

Morgen naar Cody en Buffalo Bill, yeehah!

Verstuurd vanaf mijn iPod